duken
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *dūcan, from Proto-Germanic *dūkaną.
Verb
duken
Inflection
Strong class 1 | ||
---|---|---|
Infinitive | duken | |
3rd sg. past | dôoc | |
3rd pl. past | dōken | |
Past participle | dōk | |
Infinitive | duken | |
In genitive | dukens | |
In dative | dukene | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | duke | dôoc |
2nd singular | duucs, dukes | dōocs, dōkes |
3rd singular | duuct, duket | dôoc |
1st plural | duken | dōken |
2nd plural | duuct, duket | dōoct, dōket |
3rd plural | duken | dōken |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | duke | dōke |
2nd singular | duucs, dukes | dōkes |
3rd singular | duke | dōke |
1st plural | duken | dōken |
2nd plural | duuct, duket | dōket |
3rd plural | duken | dōken |
Imperative | Present | |
Singular | duuc, duke | |
Plural | duuct, duket | |
Present | Past | |
Participle | dukende | dōk |
Descendants
Further reading
- “duken”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “duken”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Norwegian Bokmål
Noun
duken m
Norwegian Nynorsk
Noun
duken m
Swedish
Noun
duken
Anagrams
Categories:
- Middle Dutch terms inherited from Old Dutch
- Middle Dutch terms derived from Old Dutch
- Middle Dutch terms inherited from Proto-Germanic
- Middle Dutch terms derived from Proto-Germanic
- Middle Dutch lemmas
- Middle Dutch verbs
- Middle Dutch class 1 strong verbs
- Norwegian Bokmål non-lemma forms
- Norwegian Bokmål noun forms
- Norwegian Nynorsk non-lemma forms
- Norwegian Nynorsk noun forms
- Swedish non-lemma forms
- Swedish noun forms