duratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of dūrō.
Participle[edit]
dūrātus (feminine dūrāta, neuter dūrātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dūrātus | dūrāta | dūrātum | dūrātī | dūrātae | dūrāta | |
Genitive | dūrātī | dūrātae | dūrātī | dūrātōrum | dūrātārum | dūrātōrum | |
Dative | dūrātō | dūrātō | dūrātīs | ||||
Accusative | dūrātum | dūrātam | dūrātum | dūrātōs | dūrātās | dūrāta | |
Ablative | dūrātō | dūrātā | dūrātō | dūrātīs | |||
Vocative | dūrāte | dūrāta | dūrātum | dūrātī | dūrātae | dūrāta |
References[edit]
- “duratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers