dzielnik

See also: Dzielnik

Polish

Etymology

From dzielić +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɛl.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛlɲik
• Syllabification: dziel‧nik
• Homophone: Dzielnik

Noun

dzielnik m inan

1. (arithmetic) divisor (second operand of division)
2. (arithmetic) divisor (integer of which another integer is a multiply)

Declension

Declension of dzielnik

	singular	plural
nominative	dzielnik	dzielniki
genitive	dzielnika	dzielników
dative	dzielnikowi	dzielnikom
accusative	dzielnik	dzielniki
instrumental	dzielnikiem	dzielnikami
locative	dzielniku	dzielnikach
vocative	dzielniku	dzielniki

Related terms

nouns

• dzielenie
• dzielna

 

verbs

• dzielić impf
• podzielić pf

 

Further reading

• dzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dzielnik in Polish dictionaries at PWN