eendenkuiken

Dutch

Etymology

Compound of eend (“duck”) +‎ -en- (interfix) +‎ kuiken (“chick, nestling, young bird”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeːn.də(n)ˌkœy̯.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: een‧den‧kui‧ken

Noun

eendenkuiken n (plural eendenkuikens, diminutive eendenkuikentje n)

1. duckling (juvenile duck)

   Synonym: eendje