elta

See also: Elta

Icelandic

Etymology

From Old Norse elta (“to chase, hunt, knead”), from Proto-Germanic *alatjaną (“to drive, move”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛl̥ta/

  Rhymes: -ɛl̥ta

Verb

elta (weak verb, third-person singular past indicative elti, supine elt)

1. (transitive, governs the accusative) to chase (to pursue, to follow at speed)
   • Judges 2:19

     En er dómarinn andaðist, breyttu þeir að nýju verr en feður þeirra, með því að elta aðra guði til þess að þjóna þeim og falla fram fyrir þeim. Þeir létu eigi af gjörðum sínum né þrjóskubreytni sinni.

     But when the judge died, the people returned to ways even more corrupt than those of their ancestors, following other gods and serving and worshiping them. They refused to give up their evil practices and stubborn ways.

Conjugation

elta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að elta
supine (sagnbót)		elt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eltandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég elti	við eltum	present (nútíð)	ég elti	við eltum
	þú eltir	þið eltið		þú eltir	þið eltið
	hann, hún, það eltir	þeir, þær, þau elta		hann, hún, það elti	þeir, þær, þau elti
past (þátíð)	ég elti	við eltum	past (þátíð)	ég elti	við eltum
	þú eltir	þið eltuð		þú eltir	þið eltuð
	hann, hún, það elti	þeir, þær, þau eltu		hann, hún, það elti	þeir, þær, þau eltu
imperative (boðháttur)	elt (þú)	eltið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eltu	eltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eltast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að eltast
supine (sagnbót)		elst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eltandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eltist	við eltumst	present (nútíð)	ég eltist	við eltumst
	þú eltist	þið eltist		þú eltist	þið eltist
	hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltast		hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltist
past (þátíð)	ég eltist	við eltumst	past (þátíð)	ég eltist	við eltumst
	þú eltist	þið eltust		þú eltist	þið eltust
	hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltust		hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltust
imperative (boðháttur)	elst (þú)	eltist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	elstu	eltisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eltur	elt	elt		eltir	eltar	elt
accusative (þolfall)	eltan	elta	elt		elta	eltar	elt
dative (þágufall)	eltum	eltri	eltu		eltum	eltum	eltum
genitive (eignarfall)	elts	eltrar	elts		eltra	eltra	eltra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elti	elta	elta		eltu	eltu	eltu
accusative (þolfall)	elta	eltu	elta		eltu	eltu	eltu
dative (þágufall)	elta	eltu	elta		eltu	eltu	eltu
genitive (eignarfall)	elta	eltu	elta		eltu	eltu	eltu

Derived terms

• eltast
• eltast við (to rush around after something; to try to get a hold of something)