κνίζω

Ancient Greek

Etymology

The basis is κνιδ-, κνισ- (knid-, knis-), which points to a root that seems to be found in Baltic and Germanic verbs, like Latvian knidêt (“to itch, geminate, creep”), Old Norse hníta (“to push against”), Middle Irish cned (“wound”), ultimately from Proto-Indo-European *kneyd-, from *ken- (“to scratch; scrape; rub”). A root-final -t- is found as well, like in Lithuanian knìsti (“to scratch, itch, tickle”); a root-final -s- occurs in Lithuanian knisù (“to grub up”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kníz.dɔː/ → /ˈkni.zo/ → /ˈkni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kníz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkni.zo/

Verb

κνῐ́ζω • (knízō)

1. to scratch, gash

   Synonym: κνήθω (knḗthō)

2. to pound, chop up or grate
3. to tickle, titillate

   Synonym: γᾰργᾰλῐ́ζω (gargalízō)

4. (of feelings) to chafe, tease, provoke

Inflection

   Present: κνῐ́ζω, κνῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κνῐ́ζω	κνῐ́ζεις	κνῐ́ζει	κνῐ́ζετον	κνῐ́ζετον	κνῐ́ζομεν	κνῐ́ζετε	κνῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κνῐ́ζω	κνῐ́ζῃς	κνῐ́ζῃ	κνῐ́ζητον	κνῐ́ζητον	κνῐ́ζωμεν	κνῐ́ζητε	κνῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	κνῐ́ζοιμῐ	κνῐ́ζοις	κνῐ́ζοι	κνῐ́ζοιτον	κνῐζοίτην	κνῐ́ζοιμεν	κνῐ́ζοιτε	κνῐ́ζοιεν
	imperative		κνῐ́ζε	κνῐζέτω	κνῐ́ζετον	κνῐζέτων		κνῐ́ζετε	κνῐζόντων
middle/ passive	indicative	κνῐ́ζομαι	κνῐ́ζῃ, κνῐ́ζει	κνῐ́ζεται	κνῐ́ζεσθον	κνῐ́ζεσθον	κνῐζόμεθᾰ	κνῐ́ζεσθε	κνῐ́ζονται
	subjunctive	κνῐ́ζωμαι	κνῐ́ζῃ	κνῐ́ζηται	κνῐ́ζησθον	κνῐ́ζησθον	κνῐζώμεθᾰ	κνῐ́ζησθε	κνῐ́ζωνται
	optative	κνῐζοίμην	κνῐ́ζοιο	κνῐ́ζοιτο	κνῐ́ζοισθον	κνῐζοίσθην	κνῐζοίμεθᾰ	κνῐ́ζοισθε	κνῐ́ζοιντο
	imperative		κνῐ́ζου	κνῐζέσθω	κνῐ́ζεσθον	κνῐζέσθων		κνῐ́ζεσθε	κνῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κνῐ́ζειν				κνῐ́ζεσθαι
participle	m	κνῐ́ζων				κνῐζόμενος
	f	κνῐ́ζουσᾰ				κνῐζομένη
	n	κνῐ́ζον				κνῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκνῐζον, ἐκνῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκνῐζον	ἔκνῐζες	ἔκνῐζε(ν)	ἐκνῐ́ζετον	ἐκνῐζέτην	ἐκνῐ́ζομεν	ἐκνῐ́ζετε	ἔκνῐζον
middle/ passive	indicative	ἐκνῐζόμην	ἐκνῐ́ζου	ἐκνῐ́ζετο	ἐκνῐ́ζεσθον	ἐκνῐζέσθην	ἐκνῐζόμεθᾰ	ἐκνῐ́ζεσθε	ἐκνῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κνῐ́σω, κνῐ́σομαι, κνῐσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κνῐ́σω	κνῐ́σεις	κνῐ́σει	κνῐ́σετον	κνῐ́σετον	κνῐ́σομεν	κνῐ́σετε	κνῐ́σουσῐ(ν)
	optative	κνῐ́σοιμῐ	κνῐ́σοις	κνῐ́σοι	κνῐ́σοιτον	κνῐσοίτην	κνῐ́σοιμεν	κνῐ́σοιτε	κνῐ́σοιεν
middle	indicative	κνῐ́σομαι	κνῐ́σῃ, κνῐ́σει	κνῐ́σεται	κνῐ́σεσθον	κνῐ́σεσθον	κνῐσόμεθᾰ	κνῐ́σεσθε	κνῐ́σονται
	optative	κνῐσοίμην	κνῐ́σοιο	κνῐ́σοιτο	κνῐ́σοισθον	κνῐσοίσθην	κνῐσοίμεθᾰ	κνῐ́σοισθε	κνῐ́σοιντο
passive	indicative	κνῐσθήσομαι	κνῐσθήσῃ	κνῐσθήσεται	κνῐσθήσεσθον	κνῐσθήσεσθον	κνῐσθησόμεθᾰ	κνῐσθήσεσθε	κνῐσθήσονται
	optative	κνῐσθησοίμην	κνῐσθήσοιο	κνῐσθήσοιτο	κνῐσθήσοισθον	κνῐσθησοίσθην	κνῐσθησοίμεθᾰ	κνῐσθήσοισθε	κνῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κνῐ́σειν			κνῐ́σεσθαι		κνῐσθήσεσθαι
participle	m	κνῐ́σων			κνῐσόμενος		κνῐσθησόμενος
	f	κνῐ́σουσᾰ			κνῐσομένη		κνῐσθησομένη
	n	κνῐ́σον			κνῐσόμενον		κνῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκνῐσᾰ, ἐκνῐσᾰ́μην, ἐκνῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκνῐσᾰ	ἔκνῐσᾰς	ἔκνῐσε(ν)	ἐκνῐ́σᾰτον	ἐκνῐσᾰ́την	ἐκνῐ́σᾰμεν	ἐκνῐ́σᾰτε	ἔκνῐσᾰν
	subjunctive	κνῐ́σω	κνῐ́σῃς	κνῐ́σῃ	κνῐ́σητον	κνῐ́σητον	κνῐ́σωμεν	κνῐ́σητε	κνῐ́σωσῐ(ν)
	optative	κνῐ́σαιμῐ	κνῐ́σειᾰς, κνῐ́σαις	κνῐ́σειε(ν), κνῐ́σαι	κνῐ́σαιτον	κνῐσαίτην	κνῐ́σαιμεν	κνῐ́σαιτε	κνῐ́σειᾰν, κνῐ́σαιεν
	imperative		κνῐ́σον	κνῐσᾰ́τω	κνῐ́σᾰτον	κνῐσᾰ́των		κνῐ́σᾰτε	κνῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκνῐσᾰ́μην	ἐκνῐ́σω	ἐκνῐ́σᾰτο	ἐκνῐ́σᾰσθον	ἐκνῐσᾰ́σθην	ἐκνῐσᾰ́μεθᾰ	ἐκνῐ́σᾰσθε	ἐκνῐ́σᾰντο
	subjunctive	κνῐ́σωμαι	κνῐ́σῃ	κνῐ́σηται	κνῐ́σησθον	κνῐ́σησθον	κνῐσώμεθᾰ	κνῐ́σησθε	κνῐ́σωνται
	optative	κνῐσαίμην	κνῐ́σαιο	κνῐ́σαιτο	κνῐ́σαισθον	κνῐσαίσθην	κνῐσαίμεθᾰ	κνῐ́σαισθε	κνῐ́σαιντο
	imperative		κνῐ́σαι	κνῐσᾰ́σθω	κνῐ́σᾰσθον	κνῐσᾰ́σθων		κνῐ́σᾰσθε	κνῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκνῐ́σθην	ἐκνῐ́σθης	ἐκνῐ́σθη	ἐκνῐ́σθητον	ἐκνῐσθήτην	ἐκνῐ́σθημεν	ἐκνῐ́σθητε	ἐκνῐ́σθησᾰν
	subjunctive	κνῐσθῶ	κνῐσθῇς	κνῐσθῇ	κνῐσθῆτον	κνῐσθῆτον	κνῐσθῶμεν	κνῐσθῆτε	κνῐσθῶσῐ(ν)
	optative	κνῐσθείην	κνῐσθείης	κνῐσθείη	κνῐσθεῖτον, κνῐσθείητον	κνῐσθείτην, κνῐσθειήτην	κνῐσθεῖμεν, κνῐσθείημεν	κνῐσθεῖτε, κνῐσθείητε	κνῐσθεῖεν, κνῐσθείησᾰν
	imperative		κνῐ́σθητῐ	κνῐσθήτω	κνῐ́σθητον	κνῐσθήτων		κνῐ́σθητε	κνῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κνῐ́σαι			κνῐ́σᾰσθαι		κνῐσθῆναι
participle	m	κνῐ́σᾱς			κνῐσᾰ́μενος		κνῐσθείς
	f	κνῐ́σᾱσᾰ			κνῐσᾰμένη		κνῐσθεῖσᾰ
	n	κνῐ́σᾰν			κνῐσᾰ́μενον		κνῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποκνῐ́ζω (apoknízō)
• δῐᾰκνῐ́ζω (diaknízō)
• ἐπῐκνῐ́ζω (epiknízō)
• κνῐ́ζᾰ (kníza)
• κνῐ́ς (knís)
• κνῐσμός (knismós)
• κνῐ́σμᾰ (knísma)
• κᾰτᾰκνῐ́ζω (kataknízō)
• ὑποκνῐ́ζω (hupoknízō)
• φῐλόκνῐσος (philóknisos)

 

Further reading

• “κνίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κνίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κνίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN