eniri

Esperanto

Etymology

From en- +‎ iri (“to go”).

Pronunciation

• IPA^(key): [enˈiri]
• Rhymes: -iri
• Hyphenation: en‧i‧ri

Verb

eniri (present eniras, past eniris, future eniros, conditional enirus, volitive eniru)

1. (intransitive) to enter, go in

   Antonym: eliri

Conjugation

Conjugation of eniri present past future singular plural singular plural singular plural tense eniras eniris eniros active participle eniranta enirantaj enirinta enirintaj enironta enirontaj acc. enirantan enirantajn enirintan enirintajn enirontan enirontajn nominal active participle eniranto enirantoj enirinto enirintoj enironto enirontoj acc. eniranton enirantojn enirinton enirintojn enironton enirontojn adverbial active participle enirante enirinte enironte infinitive eniri imperative eniru conditional enirus

Derived terms

• eniro
• enirejo