facilitas

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 02:05, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: facilitás

French

Verb

facilitas

  1. second-person singular past historic of faciliter

Latin

Etymology

Derived from facilis (doable, easy) +‎ -tās (-ity). Compare with facultās.

Pronunciation

Noun

facilitās f (genitive facilitātis); third declension

  1. ease, easiness, facility, readiness
  2. willingness; affability, courteousness
  3. levity, headlessness

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative facilitās facilitātēs
Genitive facilitātis facilitātum
Dative facilitātī facilitātibus
Accusative facilitātem facilitātēs
Ablative facilitāte facilitātibus
Vocative facilitās facilitātēs

Descendants

References

  • facilitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • facilitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • facilitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a sociable, affable disposition: facilitas, faciles mores (De Am. 3. 11)

Portuguese

Verb

facilitas

  1. Template:pt-verb-form-of

Spanish

Verb

facilitas

  1. Informal second-person singular () present indicative form of facilitar.