flaka
Icelandic
Etymology
From flak (“fillet (of fish)”).
Pronunciation
Verb
flaka (weak verb, third-person singular past indicative flakaði, supine flakað)
- (transitive, with accusative) to filet, fillet (a fish)
- Hann flakar fiskinn.
- He fillets the fish.
- Hann flakar fiskinn.
Conjugation
flaka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að flaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
flakað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
flakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég flaka | við flökum | present (nútíð) |
ég flaki | við flökum |
| þú flakar | þið flakið | þú flakir | þið flakið | ||
| hann, hún, það flakar | þeir, þær, þau flaka | hann, hún, það flaki | þeir, þær, þau flaki | ||
| past (þátíð) |
ég flakaði | við flökuðum | past (þátíð) |
ég flakaði | við flökuðum |
| þú flakaðir | þið flökuðuð | þú flakaðir | þið flökuðuð | ||
| hann, hún, það flakaði | þeir, þær, þau flökuðu | hann, hún, það flakaði | þeir, þær, þau flökuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
flaka (þú) | flakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| flakaðu | flakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að flakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
flakast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
flakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég flakast | við flökumst | present (nútíð) |
ég flakist | við flökumst |
| þú flakast | þið flakist | þú flakist | þið flakist | ||
| hann, hún, það flakast | þeir, þær, þau flakast | hann, hún, það flakist | þeir, þær, þau flakist | ||
| past (þátíð) |
ég flakaðist | við flökuðumst | past (þátíð) |
ég flakaðist | við flökuðumst |
| þú flakaðist | þið flökuðust | þú flakaðist | þið flökuðust | ||
| hann, hún, það flakaðist | þeir, þær, þau flökuðust | hann, hún, það flakaðist | þeir, þær, þau flökuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
flakast (þú) | flakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| flakastu | flakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
flakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
flakaður | flökuð | flakað | flakaðir | flakaðar | flökuð | |
| accusative (þolfall) |
flakaðan | flakaða | flakað | flakaða | flakaðar | flökuð | |
| dative (þágufall) |
flökuðum | flakaðri | flökuðu | flökuðum | flökuðum | flökuðum | |
| genitive (eignarfall) |
flakaðs | flakaðrar | flakaðs | flakaðra | flakaðra | flakaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
flakaði | flakaða | flakaða | flökuðu | flökuðu | flökuðu | |
| accusative (þolfall) |
flakaða | flökuðu | flakaða | flökuðu | flökuðu | flökuðu | |
| dative (þágufall) |
flakaða | flökuðu | flakaða | flökuðu | flökuðu | flökuðu | |
| genitive (eignarfall) |
flakaða | flökuðu | flakaða | flökuðu | flökuðu | flökuðu | |
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
flaka n
Norwegian Nynorsk
Noun
flaka n