fleygja

Icelandic

Etymology

From Old Norse fleygja, from Proto-Germanic *flaugijaną, causative of Proto-Germanic *fleuganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfleiːja/

  Rhymes: -eiːja

Verb

fleygja (weak verb, third-person singular past indicative fleygði, supine fleygt)

1. to fling, throw
2. to throw away (trash, etc.)

Conjugation

fleygja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fleygja
supine (sagnbót)		fleygt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fleygjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fleygi	við fleygjum	present (nútíð)	ég fleygi	við fleygjum
	þú fleygir	þið fleygið		þú fleygir	þið fleygið
	hann, hún, það fleygir	þeir, þær, þau fleygja		hann, hún, það fleygi	þeir, þær, þau fleygi
past (þátíð)	ég fleygði	við fleygðum	past (þátíð)	ég fleygði	við fleygðum
	þú fleygðir	þið fleygðuð		þú fleygðir	þið fleygðuð
	hann, hún, það fleygði	þeir, þær, þau fleygðu		hann, hún, það fleygði	þeir, þær, þau fleygðu
imperative (boðháttur)	fleyg (þú)	fleygið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fleygðu	fleygiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.