friscus
Latin
Alternative forms
Etymology
Borrowed from Frankish *frisk (“fresh, unsalted”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈfris.kus/, [ˈfrɪs̠kʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfris.kus/, [ˈfriskus]
Adjective
friscus (feminine frisca, neuter friscum); first/second-declension adjective[1][2]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | friscus | frisca | friscum | friscī | friscae | frisca | |
Genitive | friscī | friscae | friscī | friscōrum | friscārum | friscōrum | |
Dative | friscō | friscō | friscīs | ||||
Accusative | friscum | friscam | friscum | friscōs | friscās | frisca | |
Ablative | friscō | friscā | friscō | friscīs | |||
Vocative | frisce | frisca | friscum | friscī | friscae | frisca |
Descendants
- Iberian:
- Oc:
- Italo-Dalmatian:
- Oïl:
References
- ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “frlscus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 455
- ^ friscus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)