głowacz

See also: Głowacz

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *golvačь, equivalent to głowa +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡwɔ.vat͡ʂ/

Noun

1. A fish of the genus Cottus.

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacza	głowacze
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Noun

głowacz m pers

1. (obsolete) A wise man.
2. (obsolete) A superior or leader.

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacza	głowaczy
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Noun

głowacz m inan

1. (colloquial) cornflower (Centaurea cyanus)

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacz	głowacze
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Further reading

• Template:R:PWN