gapskratta
Jump to navigation
Jump to search
Swedish[edit]
Etymology[edit]
From gap (“wide open mouth”) + skratta (“laugh”).
Verb[edit]
gapskratta (present gapskrattar, preterite gapskrattade, supine gapskrattat, imperative gapskratta)
Conjugation[edit]
Conjugation of gapskratta (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | gapskratta | gapskrattas | ||
Supine | gapskrattat | gapskrattats | ||
Imperative | gapskratta | — | ||
Imper. plural1 | gapskratten | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | gapskrattar | gapskrattade | gapskrattas | gapskrattades |
Ind. plural1 | gapskratta | gapskrattade | gapskrattas | gapskrattades |
Subjunctive2 | gapskratte | gapskrattade | gapskrattes | gapskrattades |
Participles | ||||
Present participle | gapskrattande | |||
Past participle | gapskrattad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |