gekenmerkt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Pronunciation[edit]

  • (file)

Participle[edit]

gekenmerkt

  1. past participle of kenmerken

Declension[edit]

Inflection of gekenmerkt
uninflected gekenmerkt
inflected gekenmerkte
positive
predicative/adverbial gekenmerkt
indefinite m./f. sing. gekenmerkte
n. sing. gekenmerkt
plural gekenmerkte
definite gekenmerkte
partitive gekenmerkts