gekenmerkt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Participle

[edit]

gekenmerkt

  1. past participle of kenmerken

Declension

[edit]
Declension of gekenmerkt
uninflected gekenmerkt
inflected gekenmerkte
positive
predicative/adverbial gekenmerkt
indefinite m./f. sing. gekenmerkte
n. sing. gekenmerkt
plural gekenmerkte
definite gekenmerkte
partitive gekenmerkts