gjarða
Jump to navigation
Jump to search
Faroese[edit]
Etymology[edit]
From Old Norse *gjarða, from Proto-Germanic *gerdaną , from Proto-Indo-European *gʰerdʰ-.
Verb[edit]
gjarða (third person singular past indicative gjarðaði, third person plural past indicative gjarðaðu, supine gjarðað)
- to gird
Conjugation[edit]
| Conjugation of gjarða (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | gjarða | |
| supine | gjarðað | |
| participle (a6)1 | gjarðandi | gjarðaður |
| present | past | |
| first singular | gjarði | gjarðaði |
| second singular | gjarðar | gjarðaði |
| third singular | gjarðar | gjarðaði |
| plural | gjarða | gjarðaðu |
| imperative | ||
| singular | gjarða! | |
| plural | gjarðið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||