gjarn

Icelandic

Etymology

From Old Norse gjarn, from Proto-Germanic *gernaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /cartn/
• Rhymes: -artn
• Rhymes: -atn

Adjective

gjarn (comparative gjarnari, superlative gjarnastur)

1. willing, eager, keen

Declension

    positive (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarn	gjörn	gjarnt
accusative	gjarnan	gjarna	gjarnt
dative	gjörnum	gjarnri	gjörnu
genitive	gjarns	gjarnrar	gjarns
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnir	gjarnar	gjörn
accusative	gjarna	gjarnar	gjörn
dative	gjörnum	gjörnum	gjörnum
genitive	gjarnra	gjarnra	gjarnra

    positive (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarni	gjarna	gjarna
accusative	gjarna	gjörnu	gjarna
dative	gjarna	gjörnu	gjarna
genitive	gjarna	gjörnu	gjarna
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjörnu	gjörnu	gjörnu
accusative	gjörnu	gjörnu	gjörnu
dative	gjörnu	gjörnu	gjörnu
genitive	gjörnu	gjörnu	gjörnu

    comparative

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnari	gjarnari	gjarnara
accusative	gjarnari	gjarnari	gjarnara
dative	gjarnari	gjarnari	gjarnara
genitive	gjarnari	gjarnari	gjarnara
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnari	gjarnari	gjarnari
accusative	gjarnari	gjarnari	gjarnari
dative	gjarnari	gjarnari	gjarnari
genitive	gjarnari	gjarnari	gjarnari

    superlative (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnastur	gjörnust	gjarnast
accusative	gjarnastan	gjarnasta	gjarnast
dative	gjörnustum	gjarnastri	gjörnustu
genitive	gjarnasts	gjarnastrar	gjarnasts
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnastir	gjarnastar	gjörnust
accusative	gjarnasta	gjarnastar	gjörnust
dative	gjörnustum	gjörnustum	gjörnustum
genitive	gjarnastra	gjarnastra	gjarnastra

    superlative (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnasti	gjarnasta	gjarnasta
accusative	gjarnasta	gjörnustu	gjarnasta
dative	gjarnasta	gjörnustu	gjarnasta
genitive	gjarnasta	gjörnustu	gjarnasta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjörnustu	gjörnustu	gjörnustu
accusative	gjörnustu	gjörnustu	gjörnustu
dative	gjörnustu	gjörnustu	gjörnustu
genitive	gjörnustu	gjörnustu	gjörnustu

---

Old Norse

Etymology

(deprecated template usage)

From Proto-Germanic *gernaz. Ultimately from Proto-Indo-European *ǵʰer- (“to yearn”).

Adjective

gjarn

1. eager, desirous
2. (with dative) willing to follow one

Declension

    Strong declension of gjarn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarn	gjǫrn	gjarnt
accusative	gjarnan	gjarna	gjarnt
dative	gjǫrnum	gjarni	gjǫrnu
genitive	gjarns	gjarnar	gjarns
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarnir	gjarnar	gjǫrn
accusative	gjarna	gjarnar	gjǫrn
dative	gjǫrnum	gjǫrnum	gjǫrnum
genitive	gjarna	gjarna	gjarna

    Weak declension of gjarn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	gjarni	gjarna	gjarna
accusative	gjarna	gjǫrnu	gjarna
dative	gjarna	gjǫrnu	gjarna
genitive	gjarna	gjǫrnu	gjarna
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	gjǫrnu	gjǫrnu	gjǫrnu
accusative	gjǫrnu	gjǫrnu	gjǫrnu
dative	gjǫrnum	gjǫrnum	gjǫrnum
genitive	gjǫrnu	gjǫrnu	gjǫrnu

Related terms

• gerr
• girna
• gjarna (adverb)

Descendants

• Icelandic: gjarn

References

• “gjarn”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press