grammatikka

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ingrian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Russian грамматика (grammatika).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

grammatikka

  1. grammar
    • 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 4:
      Jot täyttää tämä tehtävä, kulttuuran nostamiin korkiammalle, sotsialisticeskoille stupenille, pittää tiitää senen kulttuuran tööasu, pittää tiitää oma keeli, senen struktura, grammatikka, slovari, sanat.
      To fulfill this job, raising up the culture, up to the socialist level, it's necessary to know this culture's materials, it's necessary to know one's own language, its structure, grammar, vocabulary, words.

Declension[edit]

Declension of grammatikka (type 3/kana, kk-k gradation)
singular plural
nominative grammatikka grammatikat
genitive grammatikan grammatikkoin
partitive grammatikkaa grammatikkoja
illative grammatikkaa grammatikkoi
inessive grammatikas grammatikois
elative grammatikast grammatikoist
allative grammatikalle grammatikoille
adessive grammatikal grammatikoil
ablative grammatikalt grammatikoilt
translative grammatikaks grammatikoiks
essive grammatikkanna, grammatikkaan grammatikkoinna, grammatikkoin
exessive1) grammatikkant grammatikkoint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References[edit]

  • Olga I. Konkova, Nikita A. Dyachkov (2014) Inkeroin Keel: Пособие по Ижорскому Языку[2], →ISBN, page 20