grzeczny
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Contents
Polish[edit]
Etymology[edit]
From k + -rzecz + -y, from Proto-Slavic *rěčь (“speech”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
grzeczny m (comparative grzeczniejszy, superlative najgrzeczniejszy, adverb grzecznie)
Usage notes[edit]
Has some connotations of childishness; adults are usually described as uprzejmy or miły. Compare the usage note on French gentil.
Declension[edit]
declension of grzeczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| m pers, m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
| nominative, vocative | grzeczny | grzeczne | grzeczna | grzeczni | grzeczne | ||
| genitive | grzecznego | grzecznej | grzecznych | ||||
| dative | grzecznemu | grzecznym | |||||
| accusative | grzecznego | grzeczny | grzeczne | grzeczną | grzecznych | grzeczne | |
| instrumental | grzecznym | grzecznymi | |||||
| locative | grzecznej | grzecznych | |||||
