ugrzecznić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From u- +‎ grzeczny +‎ -ić.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

ugrzecznić pf (imperfective ugrzeczniać)

  1. (transitive, sometimes derogatory) to bowdlerize (to make something seem less offensive)

Conjugation[edit]

Conjugation of ugrzecznić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ugrzecznić
future tense 1st ugrzecznię ugrzecznimy
2nd ugrzecznisz ugrzecznicie
3rd ugrzeczni ugrzecznią
impersonal ugrzeczni się
past tense 1st ugrzeczniłem,
-(e)m ugrzecznił
ugrzeczniłam,
-(e)m ugrzeczniła
ugrzeczniłom,
-(e)m ugrzeczniło
ugrzeczniliśmy,
-(e)śmy ugrzecznili
ugrzeczniłyśmy,
-(e)śmy ugrzeczniły
2nd ugrzeczniłeś,
-(e)ś ugrzecznił
ugrzeczniłaś,
-(e)ś ugrzeczniła
ugrzeczniłoś,
-(e)ś ugrzeczniło
ugrzeczniliście,
-(e)ście ugrzecznili
ugrzeczniłyście,
-(e)ście ugrzeczniły
3rd ugrzecznił ugrzeczniła ugrzeczniło ugrzecznili ugrzeczniły
impersonal ugrzeczniono
conditional 1st ugrzeczniłbym,
bym ugrzecznił
ugrzeczniłabym,
bym ugrzeczniła
ugrzeczniłobym,
bym ugrzeczniło
ugrzecznilibyśmy,
byśmy ugrzecznili
ugrzeczniłybyśmy,
byśmy ugrzeczniły
2nd ugrzeczniłbyś,
byś ugrzecznił
ugrzeczniłabyś,
byś ugrzeczniła
ugrzeczniłobyś,
byś ugrzeczniło
ugrzecznilibyście,
byście ugrzecznili
ugrzeczniłybyście,
byście ugrzeczniły
3rd ugrzeczniłby,
by ugrzecznił
ugrzeczniłaby,
by ugrzeczniła
ugrzeczniłoby,
by ugrzeczniło
ugrzeczniliby,
by ugrzecznili
ugrzeczniłyby,
by ugrzeczniły
impersonal ugrzeczniono by
imperative 1st niech ugrzecznię ugrzecznijmy
2nd ugrzecznij ugrzecznijcie
3rd niech ugrzeczni niech ugrzecznią
passive adjectival participle ugrzeczniony ugrzeczniona ugrzecznione ugrzecznieni ugrzecznione
anterior adverbial participle ugrzeczniwszy
verbal noun ugrzecznienie

Derived terms[edit]

adjective
noun

Further reading[edit]

  • ugrzecznić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ugrzecznić in Polish dictionaries at PWN