illativus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From īnferō (“to carry or bring into; bury; conclude”) + -īvus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /il.laːˈtiː.u̯us/, [ɪlːʲäːˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /il.laˈti.vus/, [ilːäˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | illātīvus | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva | |
Genitive | illātīvī | illātīvae | illātīvī | illātīvōrum | illātīvārum | illātīvōrum | |
Dative | illātīvō | illātīvō | illātīvīs | ||||
Accusative | illātīvum | illātīvam | illātīvum | illātīvōs | illātīvās | illātīva | |
Ablative | illātīvō | illātīvā | illātīvō | illātīvīs | |||
Vocative | illātīve | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva |
Derived terms
[edit]Related terms
[edit]Descendants
[edit]References
[edit]- “illativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.