illectus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 08:29, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology 1

Perfect passive participle of illiciō (entice, seduce).

Participle

illectus (feminine illecta, neuter illectum); first/second-declension participle

  1. enticed, seduced, having been seduced
Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illectus illecta illectum illectī illectae illecta
Genitive illectī illectae illectī illectōrum illectārum illectōrum
Dative illectō illectō illectīs
Accusative illectum illectam illectum illectōs illectās illecta
Ablative illectō illectā illectō illectīs
Vocative illecte illecta illectum illectī illectae illecta

Etymology 2

From in- +‎ lēctus (collected; read).

Adjective

illēctus (feminine illēcta, neuter illēctum); first/second-declension adjective

  1. uncollected
  2. unread
Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illēctus illēcta illēctum illēctī illēctae illēcta
Genitive illēctī illēctae illēctī illēctōrum illēctārum illēctōrum
Dative illēctō illēctō illēctīs
Accusative illēctum illēctam illēctum illēctōs illēctās illēcta
Ablative illēctō illēctā illēctō illēctīs
Vocative illēcte illēcta illēctum illēctī illēctae illēcta

References