illectus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of illiciō (“entice, seduce”).
Participle
illectus (feminine illecta, neuter illectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | illectus | illecta | illectum | illectī | illectae | illecta | |
Genitive | illectī | illectae | illectī | illectōrum | illectārum | illectōrum | |
Dative | illectō | illectō | illectīs | ||||
Accusative | illectum | illectam | illectum | illectōs | illectās | illecta | |
Ablative | illectō | illectā | illectō | illectīs | |||
Vocative | illecte | illecta | illectum | illectī | illectae | illecta |
Etymology 2
From in- + lēctus (“collected; read”).
Adjective
illēctus (feminine illēcta, neuter illēctum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | illēctus | illēcta | illēctum | illēctī | illēctae | illēcta | |
Genitive | illēctī | illēctae | illēctī | illēctōrum | illēctārum | illēctōrum | |
Dative | illēctō | illēctō | illēctīs | ||||
Accusative | illēctum | illēctam | illēctum | illēctōs | illēctās | illēcta | |
Ablative | illēctō | illēctā | illēctō | illēctīs | |||
Vocative | illēcte | illēcta | illēctum | illēctī | illēctae | illēcta |
References
- “illectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illectus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- illectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.