inhortor

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 05:46, 3 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Lua error: Module:checkparams:215: The template Template:PIE root does not use the parameter(s):

2=ǵʰer
id=yearn

Please see Module:checkparams for help with this warning.

(deprecated template usage)

Pronunciation

Verb

inhortor (present infinitive inhortārī, perfect active inhortātus sum); first conjugation, deponent

  1. I incite or instigate

Conjugation

   Conjugation of inhortor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inhortor inhortāris,
inhortāre
inhortātur inhortāmur inhortāminī inhortantur
imperfect inhortābar inhortābāris,
inhortābāre
inhortābātur inhortābāmur inhortābāminī inhortābantur
future inhortābor inhortāberis,
inhortābere
inhortābitur inhortābimur inhortābiminī inhortābuntur
perfect inhortātus + present active indicative of sum
pluperfect inhortātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inhortātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inhorter inhortēris,
inhortēre
inhortētur inhortēmur inhortēminī inhortentur
imperfect inhortārer inhortārēris,
inhortārēre
inhortārētur inhortārēmur inhortārēminī inhortārentur
perfect inhortātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inhortātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inhortāre inhortāminī
future inhortātor inhortātor inhortantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inhortārī inhortātum esse inhortātūrum esse
participles inhortāns inhortātus inhortātūrus inhortandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inhortandī inhortandō inhortandum inhortandō inhortātum inhortātū

References