inlectus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of inliciō.

Participle[edit]

inlectus (feminine inlecta, neuter inlectum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of illectus (enticed, seduced)
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inlectus inlecta inlectum inlectī inlectae inlecta
Genitive inlectī inlectae inlectī inlectōrum inlectārum inlectōrum
Dative inlectō inlectō inlectīs
Accusative inlectum inlectam inlectum inlectōs inlectās inlecta
Ablative inlectō inlectā inlectō inlectīs
Vocative inlecte inlecta inlectum inlectī inlectae inlecta

Etymology 2[edit]

Noun[edit]

inlectus m (genitive inlectūs); fourth declension

  1. Alternative form of illectus (seduction)
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative inlectus inlectūs
Genitive inlectūs inlectuum
Dative inlectuī inlectibus
Accusative inlectum inlectūs
Ablative inlectū inlectibus
Vocative inlectus inlectūs

Etymology 3[edit]

Adjective[edit]

inlēctus (feminine inlēcta, neuter inlēctum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of illēctus (uncollected; unread)
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inlēctus inlēcta inlēctum inlēctī inlēctae inlēcta
Genitive inlēctī inlēctae inlēctī inlēctōrum inlēctārum inlēctōrum
Dative inlēctō inlēctō inlēctīs
Accusative inlēctum inlēctam inlēctum inlēctōs inlēctās inlēcta
Ablative inlēctō inlēctā inlēctō inlēctīs
Vocative inlēcte inlēcta inlēctum inlēctī inlēctae inlēcta

References[edit]

  • inlectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers