invictus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Eutros (talk | contribs) as of 14:13, 9 November 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From in- (not) + victus, the perfect passive participle of vincō (conquer).

Pronunciation

Adjective

invictus (feminine invicta, neuter invictum, superlative invictissimus); first/second-declension adjective

  1. unconquered, unsubdued
  2. invincible, undisputed, undefeated

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative invictus invicta invictum invictī invictae invicta
Genitive invictī invictae invictī invictōrum invictārum invictōrum
Dative invictō invictō invictīs
Accusative invictum invictam invictum invictōs invictās invicta
Ablative invictō invictā invictō invictīs
Vocative invicte invicta invictum invictī invictae invicta

Descendants

  • Italian: invitto
  • Portuguese: invicto
  • Spanish: invicto

References

  • invictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • invictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.