kaakbreuk

Dutch

Etymology

From kaak (“jaw”) +‎ breuk (“fracture”).

Pronunciation

• Hyphenation: kaak‧breuk

Noun

kaakbreuk m or f (plural kaakbreuken, diminutive kaakbreukje n)

1. jaw fracture

   Hij moest geopereerd worden vanwege een ernstige kaakbreuk na het auto-ongeluk.

   He had to undergo surgery due to a severe jaw fracture after the car accident.

Synonyms

• kaakfractuur