kartio
Finnish
Etymology
kart- + -io. The root is unknown but might be related to dialectal kartikka (“stick, club”) and karttu (“stick used to beat laundry”).
Noun
kartio
- cone (geometric shape or something shaped like it)
Declension
Inflection of kartio (Kotus type 3/valtio, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kartio | kartiot | ||
genitive | kartion | kartioiden kartioitten | ||
partitive | kartiota | kartioita | ||
illative | kartioon | kartioihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kartio | kartiot | ||
accusative | nom. | kartio | kartiot | |
gen. | kartion | |||
genitive | kartion | kartioiden kartioitten | ||
partitive | kartiota | kartioita | ||
inessive | kartiossa | kartioissa | ||
elative | kartiosta | kartioista | ||
illative | kartioon | kartioihin | ||
adessive | kartiolla | kartioilla | ||
ablative | kartiolta | kartioilta | ||
allative | kartiolle | kartioille | ||
essive | kartiona | kartioina | ||
translative | kartioksi | kartioiksi | ||
abessive | kartiotta | kartioitta | ||
instructive | — | kartioin | ||
comitative | See the possessive forms below. |