klucznik

Polish

Etymology

From klucz +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklut͡ʂ.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂɲik
• Syllabification: klucz‧nik

Noun

klucznik m pers (female equivalent klucznica)

1. (historical) steward (administrator of the property or affairs of another)

   Synonym: szafarz

   Hypernym: urzędnik

2. (historical) keyholder (one who holds the key to a building)

Declension

Declension of klucznik

	singular	plural
nominative	klucznik	klucznicy/kluczniki (deprecative)
genitive	klucznika	kluczników
dative	klucznikowi	klucznikom
accusative	klucznika	kluczników
instrumental	klucznikiem	klucznikami
locative	kluczniku	klucznikach
vocative	kluczniku	klucznicy

Derived terms

noun

• klucznictwo

 

Further reading

• klucznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• klucznik in Polish dictionaries at PWN