koniec

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔ.ɲɛt͡s/

• audio:

  (file)

Noun

koniec m inan

1. finish, end

Declension

Declension of koniec

	singular	plural
nominative	koniec	końce
genitive	końca	końców
dative	końcowi	końcom
accusative	koniec	końce
instrumental	końcem	końcami
locative	końcu	końcach
vocative	końcu	końce

Related terms

• każdy kij ma dwa końce
• koniec końców
• na końcu
• nie koniec na tym

• pod koniec
• wiązać koniec z końcem
• w końcu

Further reading

• Template:R:PWN

---

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔɲi̯ɛt͡s/

Noun

koniec m (genitive singular konca, nominative plural konce, genitive plural koncov, declension pattern of stroj)

1. end

Declension

Declension of koniec

	singular	plural
nominative	koniec	konce
genitive	konca	koncov
dative	koncu	koncom
accusative	koniec	konce
locative	konci	koncoch
instrumental	koncom	koncami

Antonyms

• začiatok

Derived terms

• koncom
• koncový
• konček
• koniec koncov, koniec koncom

Further reading

• “koniec”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2024