krajny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Krajny

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Proto-Slavic *krajьnъ. By surface analysis, kraj +‎ -ny.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /kra(ː)jnɨː/
  • IPA(key): (15th CE) /krajnɨ/, /krɒjnɨ/

Adjective[edit]

krajny

  1. extreme, final, terminal, utmost
    Synonym: skrajny
    • 1471, Jan Łoś, editor, Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, published 1901:
      Kv kraynemv ad extremum (egredere in occursum Achaz... ad extremum aquaeductus piscinae superioris Is 7, 3)
      Ku krajnemu ad extremum (egredere in occursum Achaz... ad extremum aquaeductus piscinae superioris Is 7, 3)

Related terms[edit]

nouns
verb

Descendants[edit]

  • Polish: krajny (obsolete)

Further reading[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish krajny. By surface analysis, kraj +‎ -ny.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

krajny (comparative krajniejszy, superlative najkrajniejszy, derived adverb krajnie)

  1. (obsolete) extreme, terminal, utmost
    Synonyms: krańcowy, skrajny

Declension[edit]

Derived terms[edit]

noun

Related terms[edit]

adjective
nouns
verbs

Further reading[edit]

  • krajny in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “krajny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]