kumara
English
Etymology
Pronunciation
Noun
kumara (plural kumaras or kumara)
- (New Zealand) A sweet potato.
Derived terms
Anagrams
Finnish
Adjective
kumara (comparative kumarampi, superlative kumarin)
Declension
Inflection of kumara (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kumara | kumarat | |
genitive | kumaran | kumarien | |
partitive | kumaraa | kumaria | |
illative | kumaraan | kumariin | |
singular | plural | ||
nominative | kumara | kumarat | |
accusative | nom. | kumara | kumarat |
gen. | kumaran | ||
genitive | kumaran | kumarien kumarain rare | |
partitive | kumaraa | kumaria | |
inessive | kumarassa | kumarissa | |
elative | kumarasta | kumarista | |
illative | kumaraan | kumariin | |
adessive | kumaralla | kumarilla | |
ablative | kumaralta | kumarilta | |
allative | kumaralle | kumarille | |
essive | kumarana | kumarina | |
translative | kumaraksi | kumariksi | |
abessive | kumaratta | kumaritta | |
instructive | — | kumarin | |
comitative | — | kumarine |
Categories:
- English terms borrowed from Maori
- English terms derived from Maori
- English 3-syllable words
- English terms with IPA pronunciation
- English lemmas
- English nouns
- English countable nouns
- English indeclinable nouns
- English nouns with irregular plurals
- New Zealand English
- en:Morning glory family plants
- Finnish lemmas
- Finnish adjectives
- Finnish koira-type nominals