Jump to content

laridum

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

See lārdum.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

lāridum n (genitive lāridī); second declension

  1. (Old Latin) archaic form of lārdum
    • c. 200 BCE – 190 BCE, Plautus, Captivi IV.iii.842-848:
      [Hegio] Gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam.
      [Ergasilus] Bene facis. Iube. [Hegio] Quid iubeam? [Ergasilus] Ignem ingentem fieri.
      [Hegio] Ignem ingentem? [Ergasilus] Ita dico, magnus ut sit. [Hegio] Quid? me, volturi,
      tuan causa aedis incensurum censes? [Ergasilus] Noli irascier.
      Iuben an non iubes astitui aulas, patinas elui,
      laridum atque epulas foveri foculis ferventibus?
      alium pisces praestinatum abire?
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

[edit]

Second-declension noun (neuter).

singular plural
nominative lāridum lārida
genitive lāridī lāridōrum
dative lāridō lāridīs
accusative lāridum lārida
ablative lāridō lāridīs
vocative lāridum lārida

References

[edit]
  • laridum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • laridum”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.