longurio
Latin
Etymology
From longus (“far, long”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /lonˈɡu.ri.oː/, [ɫ̪ɔŋˈɡʊrioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /lonˈɡu.ri.o/, [loŋˈɡuːrio]
Noun
longuriō m (genitive longuriōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | longuriō | longuriōnēs |
Genitive | longuriōnis | longuriōnum |
Dative | longuriōnī | longuriōnibus |
Accusative | longuriōnem | longuriōnēs |
Ablative | longuriōne | longuriōnibus |
Vocative | longuriō | longuriōnēs |
Related terms
Related terms
References
- “longurio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- longurio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.