manticulator
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From manticulor (“to steal”) + -tor (agent noun suffix), from manticula (“small wallet”), diminutive of mantica.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /man.ti.kuˈlaː.tor/, [män̪t̪ɪkʊˈɫ̪äːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /man.ti.kuˈla.tor/, [män̪t̪ikuˈläːt̪or]
Noun[edit]
manticulātor m (genitive manticulātōris); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | manticulātor | manticulātōrēs |
Genitive | manticulātōris | manticulātōrum |
Dative | manticulātōrī | manticulātōribus |
Accusative | manticulātōrem | manticulātōrēs |
Ablative | manticulātōre | manticulātōribus |
Vocative | manticulātor | manticulātōrēs |