mutlu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Mutlu

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish موتلو (mutlu), equivalent to umut +‎ -lu.[1]

Pronunciation[edit]

  • (file)

Adjective[edit]

mutlu

  1. happy
    Synonym: bahtiyar
    Antonyms: mutsuz, üzgün

Declension[edit]

Noun[edit]

mutlu (definite accusative mutluyu, plural mutlular)

  1. someone happy

Declension[edit]

Inflection
Nominative mutlu
Definite accusative mutluyu
Singular Plural
Nominative mutlu mutlular
Definite accusative mutluyu mutluları
Dative mutluya mutlulara
Locative mutluda mutlularda
Ablative mutludan mutlulardan
Genitive mutlunun mutluların
Predicative forms
Singular Plural
1st singular mutluyum mutlularım
2nd singular mutlusun mutlularsın
3rd singular mutlu
mutludur
mutlular
mutlulardır
1st plural mutluyuz mutlularız
2nd plural mutlusunuz mutlularsınız
3rd plural mutlular mutlulardır

Derived terms[edit]

References[edit]

  1. ^ Nişanyan, Sevan (2002–), “mutlu”, in Nişanyan Sözlük

Further reading[edit]

  • mutlu in Reverso (Turkish-English)