mutlu

See also: Mutlu

Turkish

Etymology

From umut +‎ -lu.

Adjective

mutlu

1. happy

Antonyms

• mutsuz

Noun

mutlu (definite accusative mutluyu, plural mutlular)

1. someone happy

Declension

Inflection
Nominative	mutlu
Definite accusative	mutluyu
	Singular	Plural
Nominative	mutlu	mutlular
Definite accusative	mutluyu	mutluları
Dative	mutluya	mutlulara
Locative	mutluda	mutlularda
Ablative	mutludan	mutlulardan
Genitive	mutlunun	mutluların
Predicative forms Singular Plural 1st singular mutluyum mutlularım 2nd singular mutlusun mutlularsın 3rd singular mutlu mutludur mutlular mutlulardır 1st plural mutluyuz mutlularız 2nd plural mutlusunuz mutlularsınız 3rd plural mutlular mutlulardır

Derived terms

• mutluluk