naczelnik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Cognate with Czech náčelník and Serbo-Croatian načelnik.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlɲik
  • Syllabification: na‧czel‧nik

Noun[edit]

naczelnik m pers (female equivalent naczelniczka)

  1. head, chief, leader

Declension[edit]

Declension of naczelnik
singular plural
nominative naczelnik naczelnicy/naczelniki (deprecative)
genitive naczelnika naczelników
dative naczelnikowi naczelnikom
accusative naczelnika naczelników
instrumental naczelnikiem naczelnikami
locative naczelniku naczelnikach
vocative naczelniku naczelnicy

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • naczelnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naczelnik in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=naczelnik&oldid=72351761"