narzeczeństwo
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From narzeczony + -stwo.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
narzeczeństwo n
- betrothal period, engagement
- Hypernym: okres
- fiancés
- Synonym: narzeczeni
Declension[edit]
Declension of narzeczeństwo
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
| genitive | narzeczeństwa | narzeczeństw |
| dative | narzeczeństwu | narzeczeństwom |
| accusative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
| instrumental | narzeczeństwem | narzeczeństwami |
| locative | narzeczeństwie | narzeczeństwach |
| vocative | narzeczeństwo | narzeczeństwa |
Related terms[edit]
adjectives
nouns
Further reading[edit]
- narzeczeństwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- narzeczeństwo in Polish dictionaries at PWN