nefes

Turkish

Etymology

From Arabic نَفَس‎ (nafas).

Noun

nefes (definite accusative nefesi, plural nefesler)

1. breath

Declension

Inflection
Nominative	nefes
Definite accusative	nefesi
	Singular	Plural
Nominative	nefes	nefesler
Definite accusative	nefesi	nefesleri
Dative	nefese	nefeslere
Locative	nefeste	nefeslerde
Ablative	nefesten	nefeslerden
Genitive	nefesin	nefeslerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular nefesim nefeslerim 2nd singular nefesin nefeslerin 3rd singular nefesi nefesleri 1st plural nefesimiz nefeslerimiz 2nd plural nefesiniz nefesleriniz 3rd plural nefesleri nefesleri

Derived terms

• nefes almak
• nefes darlığı

See also

• soluk