ościenny

Polish

Etymology

From o- +‎ ściana +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈɕt͡ɕɛn.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnnɘ
• Syllabification: o‧ścien‧ny

Adjective

ościenny (not comparable, no derived adverb)

1. adjacent, coterminous, neighboring

   Synonym: przyległy

Declension

Declension of ościenny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	ościenny		ościenna	ościenne	ościenni	ościenne
genitive	ościennego		ościennej	ościennego	ościennych
dative	ościennemu		ościennej	ościennemu	ościennym
accusative	ościennego	ościenny	ościenną	ościenne	ościennych	ościenne
instrumental	ościennym		ościenną	ościennym	ościennymi
locative	ościennym		ościennej	ościennym	ościennych

Further reading

• ościenny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ościenny in Polish dictionaries at PWN