obstrictus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of obstringō.

Participle[edit]

obstrictus (feminine obstricta, neuter obstrictum); first/second-declension participle

  1. bound (by an oath)
  2. obliged
  3. tied, fettered

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative obstrictus obstricta obstrictum obstrictī obstrictae obstricta
Genitive obstrictī obstrictae obstrictī obstrictōrum obstrictārum obstrictōrum
Dative obstrictō obstrictō obstrictīs
Accusative obstrictum obstrictam obstrictum obstrictōs obstrictās obstricta
Ablative obstrictō obstrictā obstrictō obstrictīs
Vocative obstricte obstricta obstrictum obstrictī obstrictae obstricta

References[edit]

  • obstrictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obstrictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be bound by one's word; to be on one's honour: fide obstrictum teneri (Pis. 13. 29)
    • to have power over the people by trading on their religious scruples: religione obstrictos habere multitudinis animos (Liv. 6. 1. 10)