pachać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pāxàti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pa(ː)xat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /paxat͡ɕ/, /pɒxat͡ɕ/

Verb

pachać impf (perfective spachać)

1. to commit, to perpetrate, to do

   Synonym: poczynać

   • 1930 [c. 1455], “IV Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 17, 40:

     Szlyvbu... nye zapomynaycye any czcycye bogow czvdzich... Ale ony nye posluchaly, nyszly podle obiczaia swego drzewyeyszego pachaly (iuxta consuetudinem suam pristinam perpetrabant)

     [Ślubu... nie zapominajcie ani czcicie bogow cudzych... Ale oni nie posłuchali, niżli podle obyczaja swego drzewiejszego pachali (iuxta consuetudinem suam pristinam perpetrabant)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pachać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN