paenitentialis

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:59, 27 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Alternative forms

Etymology

From paenitentia (repentance, penitence), from paenitēns (repenting), present active participle of paeniteō (regret, repent).

Pronunciation

Adjective

paenitentiālis (neuter paenitentiāle); third-declension two-termination adjective

  1. Of or pertaining to penitence, penitential.

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiāle paenitentiālēs
paenitentiālīs
paenitentiālia
Ablative paenitentiālī paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia

Descendants

Noun

paenitentiālis m (genitive paenitentiālis); third declension

  1. (religion) a priest appointed to hear the confessions of penitents, a confessor (short for paenitentiālis presbyter)

Declension

Third-declension noun (i-stem).

Case Singular Plural
Nominative paenitentiālis paenitentiālēs
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiālēs
paenitentiālīs
Ablative paenitentiāle paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiālēs

References