perusmuoto
Finnish
Etymology
Noun
perusmuoto
- (linguistics) lemma, basic form (canonical form of an inflected word; ie the form usually found in dictionaries)
Declension
Inflection of perusmuoto (Kotus type 1*F/valo, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | perusmuoto | perusmuodot | ||
genitive | perusmuodon | perusmuotojen | ||
partitive | perusmuotoa | perusmuotoja | ||
illative | perusmuotoon | perusmuotoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | perusmuoto | perusmuodot | ||
accusative | nom. | perusmuoto | perusmuodot | |
gen. | perusmuodon | |||
genitive | perusmuodon | perusmuotojen | ||
partitive | perusmuotoa | perusmuotoja | ||
inessive | perusmuodossa | perusmuodoissa | ||
elative | perusmuodosta | perusmuodoista | ||
illative | perusmuotoon | perusmuotoihin | ||
adessive | perusmuodolla | perusmuodoilla | ||
ablative | perusmuodolta | perusmuodoilta | ||
allative | perusmuodolle | perusmuodoille | ||
essive | perusmuotona | perusmuotoina | ||
translative | perusmuodoksi | perusmuodoiksi | ||
abessive | perusmuodotta | perusmuodoitta | ||
instructive | — | perusmuodoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |