piękny

Polish

Etymology

Uncertain. Cognate with Czech pěkný and Slovak pekný. Possibly from Proto-Slavic *pěkrъ (cognate with Latin pulcher (“beautiful”); compare also Old Church Slavonic пѣгъ (pěgŭ)). Or cognate with Old High German fēh, Ancient Greek ποικίλος (poikílos, “multicoloured”) from Proto-Indo-European *peyḱ-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʲɛŋ.knɨ/

• audio

  (file)

Adjective

piękny (comparative piękniejszy, superlative najpiękniejszy, adverb pięknie)

1. beautiful

   Jaki piękny dzień! ― What a lovely/beautiful day!

   Była piękną kobietą. ― She was a beautiful woman.

Declension

declension of piękny

case	singular				plural
	m pers or m anim	m inan	n	f	m pers	other
nominative, vocative	piękny		piękne	piękna	piękni	piękne
genitive	pięknego			pięknej	pięknych
dative	pięknemu				pięknym
accusative	pięknego	piękny	piękne	piękną	pięknych	piękne
instrumental	pięknym				pięknymi
locative				pięknej	pięknych

Related terms

• piękno

Further reading

• piękny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN

• piękny in Polish dictionaries at PWN