pocałowanie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From pocałować +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔt͡saɫɔvaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔt͡saɫɔvaɲe/

Noun

[edit]

pocałowanie n

  1. kiss
    Synonym: całowanie
[edit]
adjective
adverbs
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: pocałowanie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pocałowanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish pocałowanie. By surface analysis, pocałować +‎ -anie.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔ.t͡sa.wɔˈva.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pɔ.t͡sa.ɫɔˈva.ɲe/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: po‧ca‧ło‧wa‧nie

Noun

[edit]

pocałowanie n

  1. verbal noun of pocałować
  2. (obsolete) kiss
    Synonym: pocałunek

Declension

[edit]

References

[edit]

Further reading

[edit]