pocałowanie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From pocałować +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔt͡saɫɔvaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔt͡saɫɔvaɲe/

Noun[edit]

pocałowanie n

  1. kiss
    Synonym: całowanie

Related terms[edit]

adjective
adverbs
nouns
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: pocałowanie

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish pocałowanie. By surface analysis, pocałować +‎ -anie.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pɔ.t͡sa.wɔˈva.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pɔ.t͡sa.ɫɔˈva.ɲe/
  • (file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: po‧ca‧ło‧wa‧nie

Noun[edit]

pocałowanie n

  1. verbal noun of pocałować
  2. (obsolete) kiss
    Synonym: pocałunek

Declension[edit]

References[edit]

Further reading[edit]

  • pocałowanie in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pocałowanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Paweł Kupiszewski (15.09.2016) “POCAŁOWANIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pocałowanie”, in Słownik języka polskiego[2]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “pocałowanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pocałowanie”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 295
  • pocałowanie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego