pomówca

Old Polish

Etymology

From pomówić +‎ -ca. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔːft͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmoft͡sa/

Noun

pomówca m animacy unattested

1. allegator, accusor
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 806:

     Pylat rzekl... Cayphaschovy y ynem falschyvem pomovczan

     [Piłat rzekł... Kaifaszowi, i inem fałszywem pomowcam]

Related terms

nouns

• pomawianie
• pomowa
• pomówienie

 

verbs

• mówić impf
• pomówić pf, pomawiać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomówca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN