pontificatus
Latin
Noun
pontificātus m (genitive pontificātūs); fourth declension
- pontificate (office of a pontif/pontifex)
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pontificātus | pontificātūs |
Genitive | pontificātūs | pontificātuum |
Dative | pontificātuī | pontificātibus |
Accusative | pontificātum | pontificātūs |
Ablative | pontificātū | pontificātibus |
Vocative | pontificātus | pontificātūs |
Descendants
- Catalan: pontificat
- English: pontificate
- French: pontificat
- Galician: pontificado
- Italian: pontificato
- Polish: pontyfikat
- Portuguese: pontificado
- Spanish: pontificado
References
- “pontificatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pontificatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pontificatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.