poronić

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈrɔ.ɲit͡ɕ/

Verb

1. to miscarry

Conjugation

Conjugation of poronić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poronić
future tense	1st	poronię			poronimy
	2nd	poronisz			poronicie
	3rd	poroni			poronią
	impersonal	poroni się
past tense	1st	poroniłem, -(e)m poronił	poroniłam, -(e)m poroniła	poroniłom, -(e)m poroniło	poroniliśmy, -(e)śmy poronili	poroniłyśmy, -(e)śmy poroniły
	2nd	poroniłeś, -(e)ś poronił	poroniłaś, -(e)ś poroniła	poroniłoś, -(e)ś poroniło	poroniliście, -(e)ście poronili	poroniłyście, -(e)ście poroniły
	3rd	poronił	poroniła	poroniło	poronili	poroniły
conditional	1st	poroniłbym, bym poronił	poroniłabym, bym poroniła	poroniłobym, bym poroniło	poronilibyśmy, byśmy poronili	poroniłybyśmy, byśmy poroniły
	2nd	poroniłbyś, byś poronił	poroniłabyś, byś poroniła	poroniłobyś, byś poroniło	poronilibyście, byście poronili	poroniłybyście, byście poroniły
	3rd	poroniłby, by poronił	poroniłaby, by poroniła	poroniłoby, by poroniło	poroniliby, by poronili	poroniłyby, by poroniły
imperative	1st	niech poronię			porońmy
	2nd	poroń			porońcie
	3rd	niech poroni			niech poronią
passive adjectival participle		poroniony	poroniona	poronione	poronieni	poronione
anterior adverbial participle		poroniwszy
verbal noun		poronienie

Further reading

• poronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN