praetoricius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From praetōr- + -icius.[1][2]
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /prae̯.toːˈri.ki.us/, [präe̯t̪oːˈrɪkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.toˈri.t͡ʃi.us/, [pret̪oˈriːt͡ʃius]
Adjective
[edit]praetōricius (feminine praetōricia, neuter praetōricium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praetōricius | praetōricia | praetōricium | praetōriciī | praetōriciae | praetōricia | |
Genitive | praetōriciī | praetōriciae | praetōriciī | praetōriciōrum | praetōriciārum | praetōriciōrum | |
Dative | praetōriciō | praetōriciō | praetōriciīs | ||||
Accusative | praetōricium | praetōriciam | praetōricium | praetōriciōs | praetōriciās | praetōricia | |
Ablative | praetōriciō | praetōriciā | praetōriciō | praetōriciīs | |||
Vocative | praetōricie | praetōricia | praetōricium | praetōriciī | praetōriciae | praetōricia |
References
[edit]- “praetoricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praetoricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Fruyt, Michèle. 2011. Word-formation in Classical Latin. In Clackson, James (ed.), A companion to the Latin language. Oxford: Blackwell. Page 164.
- ^ Adams, J. N. (2013) Social Variation and the Latin Language, Cambridge: Cambridge University Press, , →ISBN, page 536