przyjaźń

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *prijaznь. By surface analysis, przyjać +‎ -źń.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɘ.jaʑɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘjaʑɲ
• Syllabification: przy‧jaźń

Noun

przyjaźń f

1. friendship (condition of being friends)
2. amity

Declension

Declension of przyjaźń

	singular	plural
nominative	przyjaźń	przyjaźnie
genitive	przyjaźni	przyjaźni
dative	przyjaźni	przyjaźniom
accusative	przyjaźń	przyjaźnie
instrumental	przyjaźnią	przyjaźniami
locative	przyjaźni	przyjaźniach
vocative	przyjaźni	przyjaźnie

Related terms

adjective

• przyjazny

 

noun

• przyjaciel

 

verb

• sprzyjać

 

Further reading

• przyjaźń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przyjaźń in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “przyjaźń”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN